Geschiedenis

In een tijd, nu lang vervlogen, realiseerde men zich dat men zich eigenlijk als student even goed kan groeperen rond het gegeven van een gemeenschappelijk stamcafé. Anno domini 1993, nog voor de eertijdse zomervakantie de eerste zweem van nostalgie en lucht, zwanger van verwachting en feestsfeer, voor zich uit stuurde, kwam de heer Yves Bryse op het idee een studentenclub op te richten voor de studerende en afgestudeerde vaste klanten van het studentencafé ’t Kofschip. Er was dan wel reeds een vaste bende stamgasten die op regelmatige basis samen iets ondernamen, maar het gegeven van een studentenclub ontbrak weliswaar. Zoals nu, bezochten ook toen al veel mensen het Kofschip, maar een centrale bindende factor ontbrak.

Antoine Gevaert, onze op dat moment nog toekomstige peter, vond na een kort gesprek aan de alom gekende toog het idee van een studentenclub van ’t Kofschip verre van slecht. De naam was echter nog een groot vraagteken. De notie van een club voor ’t Kofschip daarentegen, was een idee fixe. De vraagstelling werd vaststelling, en uiteindelijk de naam: Ideefix!

Er werden tegen het einde van het academiejaar 1992-1993 twee vergaderingen gehouden, met iedereen die het zich voelde aanbelangen, over de club en hoe die er dan zou uitzien. Op de tweede vergadering, 5 juli 1993 was het zover. Statuten, naam, kleuren, mascotte, kortom, de kern van de identiteit van Ideefix werd goedgekeurd. Meteen werd in het jaar 2006-2007 beslist die dag als Dies Natalis of stichtingsdag van Ideefix te erkennen. Op 5 juli 2007, aan de start van het 15e levensjaar van Ideefix, werd er dan ook uitbundig gevierd in het Kofschip.
Het clublied werd door Yves Bryse geschreven op de trein tussen Gent en Brussel, op een overbekende studentikoze melodie, oorspronkelijk deze of gene wilde rover toebehorend. Later schaafde Geert Raemaekers, die er al vanaf het begin bij was, de tekst samen met Yves Bryse bij.

Ideefix was in de beginjaren erg groot (150-200 man), waardoor men besloot een VZW te vormen. Eric De Kuyffer voegde zich bij Geert Raemaekers en Yves Bryse en dit drietal, Fixers van het eerste uur, stelde de statuten op en regelden alles voor de VZW. Dat was zowat de laatste hand die er gelegd werd aan de oprichting zelf, vandaar de vermelding van onze drie eerste Seniores als stichters. De vlag werd in het achtste jaar, onder Nancy Engels, gemaakt door diens moeder en aan de club geschonken, en toont wapperend op rollingen en hangend waar kan op cantussen van de club fier haar kleuren.

Nu de club in haar adolescentie is gekomen, is ze nog steeds zichzelf. Vreemde eend in de bijt, traditioneel en toch ook typisch prettig gestoord en raar, studentikoos en toch eigenzinnig anders, maar steeds zuiver zichzelf; één bende unieke mensen bijeen die graag in vriendschap feesten op hun eigen manier.
En Idéfix zelf? Die gebaarde nogmaals van “Delirant isti studiosi!”, nam zich nog een goei pint en ging weer zitten aan de toog bij Toine.

Arvid Cardinaels